Իմ պատմած հեքիաթը – Ծիտը

Լինում է մի ծիտ: Նրա վոտը փուշ է մտնում մի կնոչ որը հաց է թխում խնդրում է փուշը հանել քիչ անց հետո գալիս է իր փուշը հետ է ուզում իրա փուշը արդեն վառվել է գնացել: Ծիտը մի լոշիկ է վեռցնում ու թռնում: Տեսնում է մի հովիվի, որը առանձ հաց կաթ է խմում: Հացը տալիս է հովիվին, որ կաթը հացով ուտի: Հետո գալիս է իր լոշը հետ ուզում: Հովիվը ասում է. – Կերա գնաց, էլ որտեղից տամ: Ծիտը համառում է հովիվը իրեն մի գառ է տալի: Ծիտը թռչում է տեսնում մի տեղ հարսանիք են անում, բայց մսացու չունեն, որ մոռթեն: Տալիս է իրենց գառը, որպեզի քեֆ անեն: Քիչ անց գալիս է, գառը հետ է ուզում: Նրան ասում են որ մորթել կերել: Ծիտն էլ հարսին առնում է թռչում: Հետո տեսնում է մի աշուղ: Հարսին տալիս է աշուղին: Հետո հետ է գալի հարսին է ուզում հետ վերցնել: Աշուղը ասաց – հարսը գնաց իրենց տունշ: Աշուղը սազը տալիս է ծտին հարսի դիմաց: Ծիտը նստում է մի տեղ և սկսում նվագել ու երգել:

Ծընգլը, մընգլը, փուշիկ տվի լոշիկ առա լոշիկ տվի գառնուկ առա գառնուկ տվի հարսիիկ առա հարսիկ տվի սազիկ առա սազիկ առա աշուղ դառա ծընգլը, մընգլը:

Սազը ընկնում կոտրվում է իսկ հեքիաթնել ավարտվում է:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *